TESTY ANTYRADARÓW

Testy antyradarów są doskonałą okazją do zaprezentowania ich prawdziwej przydatności. Wyniki prawidłowo przeprowadzonych testów stanowią dla użytkowników niezwykle cenną informację o realnych możliwościach ich sprzętu. Jednak trzeba sobie zdawać sprawę, że każdy test można zniweczyć, wprowadzając chociażby niewłaściwą metodologię, czy stosując, nawet nieświadomie, metody mogące fałszować wyniki.

Przeglądając wiele testów antyradarów bardzo cenię sobie te, które są wykonywane podczas rzeczywistych warunków, w trakcie normalnych podróży. Nie ma wtedy oczywiście mowy o porównaniu różnych modeli, ale mamy za to jasny obraz zachowania się konkretnego antyradaru w zupełnie przypadkowych okolicznościach.

Podstawowym warunkiem, jaki należy spełnić jest to, aby podczas testów włączony był tylko jeden antyradar na raz. Detektory radarów pomimo, że są tylko odbiornikami, emitują jednak pewien sygnał. Pochodzi on z wewnętrznego układu oscylatora lokalnego i jest pewnym rodzajem sygnału wzorcowego. Wydostaje się on częsciowo na zewnątrz, a emisja ta może powodować w innym, blisko znajdującym się antyradarze dwa rodzaje niekorzystnych zachowań.

Po pierwsze, może to być powód wzbudzania się alarmów. Alarm może być stały, przerywany, czasem w kilku pasmach jednocześnie, a jego zupełnie nieprzewidywalne występowanie może całkowicie wypaczać wyniki testów lub nawet uniemożliwiać ich przeprowadzenie.

Po drugie, emisja wtórna antyradaru może aktywować w drugim urządzeniu aktywowanie się mechanizmów filtrujących, czego wynikiem będzie bardzo mocne obniżenie czułości, wydłużanie się czasu reakcji, czy nawet całkowite pomijanie krótkich sygnałów. Jedynym wyjątkiem, dla którego można odstąpić od zasady jednoczesnego testowania tylko jednego detektora jest równoczesna praca antyradarów opartych na platformie M3 firmy Escort (np. Redline, Passport 9500ci). Są to urządzenia od podstaw zaprojektowane tak, aby na zewnątrz anteny nie wydostawała się żadna energia. Zerowa emisja = zero zakłóceń.

Kolejną niezwykle ważną sprawą jest kwestia szyby atermicznej. Błąd przeprowadzania testów przez szybę atermiczną popełniają nawet redakcje dużych czasopism motoryzacyjnych. Niestety badanie użyteczności antyradaru w takich warunkach kompletnie mija się z celem. Równie dobrze możnaby schować urządzenie do bagażnika i stamtąd oceniać jego czułość.

W trakcie normalnego ruchu najczęściej nie da się zapewnić idealnie jednakowych warunków na drodze. W tym przypadku trudno mieć pretensje, że raz konfiguracja aut jest taka, a raz inna. Jednak zdecydowanie można uniknąć najgrubszych błędów, jak np. jazda za dużą ciężarówką, czy dostawczakiem. Ściana blachy tuż przed anteną antyradaru nie da mu szans na uczciwą walkę z innym modelem, który będzie miał przed sobą dużo pustej przestrzeni.

Aby testy wypadły rzetelnie, trzeba naprawdę niewiele. Wystarczy odrobina staranności i nieco wiedzy, a wyniki dostarczą cennych i przede wszystkim realnych informacji o wykrywaczach.

« Antyradary - powrót do Strony Głównej