Radary policyjne

Radar ręczny

Popularna "suszarka" - najczęściej spotykana broń drogówki. Policjanci są wyposażeni w różne wersje radarów Rapid (pasmo X lub K), K15 (pasmo X) oraz Iskra (pasmo K). Zasięg pomiarowy wynosi ok. 150 metrów w przypadku aut poruszających się z prędkością ok. 60 km/h, samochody jadące szybciej niż 100 km/h mogą być kontrolowane z odległości około 300-400 metrów. Dla radaru Iskra odległości te mogą być około dwukrotnie większe. Emisja promieniowania odbywa się tylko w momencie pomiaru i trwa jednorazowo od 0,5 do kilku sekund. W przypadku radarów typu Iskra są to pakiety bardzo krótkich impulsów, znacząco utrudniających lub nawet uniemożliwiających ich detekcję przez antyradary nieprzygotowane do odbioru takich sygnałów.

Fotoradar

Na wyposażeniu naszej policji oraz straży miejskiej najczęściej znajdują sie polskie fotoradary FotoRapid firmy ZURAD (pasmo K 24,125 GHz) - mogą być ustawiane na charakterystycznym trójnogu lub wkładane do stacjonarnych skrzynek. Rzadziej spotyka się dość trudne do wykrycia czeskie urządzenia Ramet AD9 (Ka 34,00 GHz, sporadycznie 34,30 GHz) - rozstawiane na trójnogu, lub zainstalowane w samochodach (nie mylić z videorejestratorami), a także szwajcarskie Multanova 6F (Ka 34,30 GHz). Oba rodzaje mają już także w naszym kraju swoje stacjonarne skrzynki lub wieże. Są również stacjonarne GATSO (np. w Krakowie, K 24,125 GHz). Do użycia wchodzą już także najnowsze fotoradary firmy Mulanova AG: Multaradar C (K 24,100 GHz).

Jak działa fotoradar?

Fotoradar to urządzenie do samoczynnej kontroli prędkości, do pomiaru wykorzystujące radar (w Polsce pasmo K lub Ka), a do rejestracji obrazu w przypadku przekroczenia prędkości aparat fotograficzny.

Współczesne fotoradary używają kamer przemysłowych wysokiej jakości lub cyfrowych lustrzanek. Charakterystyczną cechą fotoradaru jest to, że jest ustawiony pod kątem do drogi i wysyła wiązkę w sposób ciągły. Głównym powodem, dla którego tak się dzieje jest to, aby urządzenie wykonywało zdjęcie w odległości pozwalającej zarejestrować czytelny obraz tablicy rejestracyjnej oraz wizerunku kierującego. Gdyby wiązka była na wprost, fotoradar usiłowałby wykonywać zdjęcia już z odległości skutecznego zasięgu radaru, czyli kilkuset metrów, a to w wielu przypadkach uniemożliwiałoby nawet rozpoznanie marki pojazdu, a co dopiero odczyt tablicy rejestracyjnej. Najczęsciej stosowanym kątem są 22°, choć niektóre modele pracują przy ustawieniu 20° (lub innym). Jakikolwiek by on jednak nie był, jest stały dla danego urządzenia i nie stosowanie się do niego może skutkować podawaniem niewłaściwych wyników - dla kąta mniejszego niż nominalny zawyżających prędkość, ale dla kąta większego zaniżających. Błędy te nie są jednak duże, a efektem nieprawidłowego ustawienia fotoradaru najczęsciej byłoby częściowe lub nawet całkowite opuszczenie kadru przez samochód w momencie wykonywania zdjęcia.

Fotoradary mogą prowadzić pomiar prędkości zarówno samochodów nadjeżdżających jak i odjeżdżających. Nowsze modele potrafią to robić jednocześnie.

Fotoradary występują w wersjach stacjonarnych, przenośnych, a nawet zabudowanych do samochodu. Fotoradar stacjonarny jest tym samym urządzeniem, które można rozstawić na trójnogu jako przenośny, tyle że umieszcza się go w zamontowanej na poboczu obudowie (słupie). Fotoradar zabudowany na stałe do samochodu nie może być wykorzystywany w inny sposób.

Próg przekroczenia prędkości, od którego wykonywane są zdjęcia nie jest ściśle określony i zależy od ustawień operatora. Najczęsciej jest to 21 km/h, ale trudno tu mówić o jakiejkolwiek regule. Zdjęcie zawierające oprócz wizerunku pojazdu także prędkości - zmierzoną i dozwoloną, dokładną datę i czas pomiaru oraz jego miejsce (np. adres), określenie kierunku ruchu pojazdu (nadjeżdżający bądź oddalający się), a nawet ogniskową obiektywu, jest następnie drukowane i służy do wykonania dokumentacji mandatowej.

Proszę pamiętać, że nie każda ze stacjonarnych skrzynek jest pełna i czynna, jeśli więc Wasze urządzenie nic nie zasygnalizuje, nie znaczy to, że jest niesprawne. Działanie fotoradaru, w przeciwieństwie do radarów ręcznych, opiera się na stałej emisji wiązki. Pomiar odbywa się z odległości od 7 do 60 metrów pod kątem 22° do osi jezdni (Gatso 20°, Multaradar C i CD 10°). W przypadku wykrycia pojazdu przekraczającego dozwoloną prędkość wykonywane jest cyfrowe zdjęcie o wysokiej rozdzielczości. Z racji bardzo małej emisji promieniowania (ok. 0,5 mW lub nawet mniej) urządzenia te są bardzo trudne do wykrycia. Słabsze (starsze lub tańsze) antyradary nie zawsze sobie z nimi radzą. Polecamy także uwadze naszą zawsze aktualną Mapę Fotoradarów.

Dlaczego fotoradary w paśmie Ka tak trudno wykryć?

Dlaczego fotoradary w paśmie Ka tak trudno wykryć? Zacznijmy od tego, że każdy fotoradar w przeciwieństwie do radarów ręcznych nie używa wiązki skierowanej na wprost drogi, tylko pod kątem - przeważnie 22°. Chodzi o to, aby pomiar nastąpił dopiero w zasięgu, w którym kamera może wykonać czytelne zdjęcie. I rzeczywiście, przecięcie przez auto wiązki następuje w odległości ok. 10-30m od aparatu, co pozwala na wykonanie zdjęcia, na którym dobrze widoczne są zarówno numery rejestracyjne samochodu, jak i twarz kierującego. Jednak dla nas istotnym faktem jest to, że ustawienie wiązki pod kątem znacząco utrudnia detekcję. Dokładnie ten sam radar ustawiony na wprost można wykryć z odległości ok. 5-10 krotnie większej, niż kiedy jest ustawiony 22° do drogi.

Ale to nie jedyny powód, dla którego detekcja fotoradarów działających w paśmie Ka jest taka trudna.

Każdy posiadacz Antyradaru na pewno zauważył, że fotoradary w paśmie K są wykrywane znacznie wcześniej niż właśnie te działające w Ka. Co je zatem różni? Otóż najbardziej znaczącą różnicą jest moc emisji. Emisja fotoradarów w paśmie Ka potrafi być o rząd wielkości mniejsza niż tych w K. Wiązka fal o wyższych częstotliwościach może zostać bardziej skupiona, co z jednej strony pozwala właśnie na używanie mniejszych mocy, a z drugiej stanowi dodatkowe utrudnienie dla wczesnej detekcji. Wiązka o mniejszym przekroju powoduje mniej korzystnych dla antyradarów odbić, a odbity sygnał jest mniej rozproszony, stąd trudniej o odpowiednią "porcję" sygnału zdatnego do pobudzenia wykrywacza.

Na całe szczęście jednak, w tym trudnym paśmie Ka występuje znikoma ilość fałszywych alarmów, a dzięki temu odpadają wątpliwości z interpretacją alarmu. Sytuacja jest najbardziej klarowna z możliwych - alarm w Ka to w 99% przypadków pracujący fotoradar.

Wideorejestrator

Często błędnie nazywany videoradarem. W rzeczywistości znakomita większość stosowanych przez polską policję urządzeń dokumentujących wykroczenie przy pomocy kamery video jest po prostu sprzężonych z prędkościomierzem radiowozu. Ponieważ urządzenie nie emituje promieniowania mikrofalowego, jest zupełnie niewykrywalne dla antyradarów. Videorejestrator może dokumentować nie tylko przekroczenia prędkości, ale także inne wykroczenia drogowe. Spis nieoznakowanych pojazdów z wideorejestratorami na pokładzie znajdziesz tutaj: Mapa Nieoznakowanych Pojazdów z Wideorejestratorem.

Wideoradar

Dosyć świeży na polskich drogach. Połączenie systemów wideorejestracji (kamera o niskiej rozdzielczości ze "stopklatką") z radarowym pomiarem prędkości (radar ręczny zamocowany w uchwycie). Maksymalna odległość identyfikacji tablicy rejestracyjnej to 100m. Urządzenie może pracować zarówno w ruchu, jaki i w trybie stacjonarnym, przez przednią, lub tylną szybę samochodu patrolowego. W Polsce spotykane są urządzenia produkcji rosyjskiej Iskra-Video wykorzystujące pistolet radarowy Iskra-1 (pasmo K). Być może już wkrótce pojawią się videoradary oparte na amerykańskim systemie radarowym Stalker (pasmo Ka 34,70 GHz).

Wideoradar stacjonarny

Również spotykany od niedawna i niezwykle rzadki. Montowany nad drogą na słupach, lub innych konstrukcjach infrastruktury drogowej. Podobnie jak w Wideoradarach opisanych powyżej, również jest połączeniem systemów videorejestracji (kamera o niskiej rozdzielczości ze "stopklatką") z radarowym pomiarem prędkości. Urządzenie jest przystosowane do automatycznej kontroli tylko jednego pasa ruchu. Służy także do bieżącej obserwacji ruchu, lub automatycznego wykonywania statystyk jego natężenia. System pozwala na zdalną transmisję zdjęć do patrolu mobilnego lub stacjonarnego centrum kontroli. Wykorzystywane pasmo: K.

Laser policyjny

Laser policyjny (lidar) zamiast promieniowania mikrofalowego do pomiaru wykorzystuje wiązkę laserową o znikomej mocy w całkowicie niewidzialnym dla ludzkiego oka paśmie podczerwieni. Przy pomocy lasera można zmierzyć prędkość pojedynczego auta nawet w gęstym ruchu ulicznym, co nie jest możliwe przy użyciu zwykłego radaru. Są już także lidary, które podobnie jak fotoradar wykonują zdjęcia lub kilkusekundowe filmy dokumentujące przekroczenia prędkości, ale nie tylko (LTI TruCam). Lidar z kamerą może zmierzyć i udokumentować zbyt małą odległość pomiędzy dwoma pojazdami lub każde inne wykroczenie drogowe.

« Antyradary - powrót do Strony Głównej